Фонетикалық талдау. Жаңбыр, сүлгі.

ЖАҚСЫ МЕНЕН ЖАМАННЫҢ АЙЫРМАСЫ
Ер жігіт ел-жұртының қаласындай,

Жақсы әйел әмме жұрттың анасындай.


Жақсыға ешкімнің де жаттығы жоқ,


Көреді бәрін де өз баласындай.


Жақсы жігіт сөзіне сақ тұрады,


Қыранның қырдан байқар баласындай.


Жақсы парқы жаманмен бірдей емес,


Жақсы жігіт сеңсең тонның жағасындай.


Жақсының сөзін әркім мәпелейді,


Миуалы алма - өріктің ағашындай.


Жаманның көкірегі көр, көзі соқыр,


Жүрер жолдан тал түсте адасып-ай!


Нышаны кем болса да адамдықтың,


Әркім жүр жақсымын деп таласып-ай!


Жамандар өтірікші, өсегі көп,


Ел-жұрттың ірткі салар арасына-ай.


Жалған сөзбен бүлдіріп ел арасын,


Жанбай қалған ағаштың шаласындай.


Соқтығып әркімге бір ұрынады
Сиырдың тентек болған танасындай.
Сондай жанның ешкімге сүйкімі жоқ,
Жылқының қотыр болған аласындай.
Жақсы адам елдің ерке серкесіндей,
Халқының қалың жүнді көрпесіндей.
Жақсы болар баланың жүзі жылы,
Орыстың күймей піскен бөлкесіндей.
Жақсының айтқан сөзі тиянақты,
Түйенің аумайтұғын өркешіндей.
Жақсыға үлкен-кіші бәрі жақсы,
Жасынан бірге өскен еркесіндей.
Жақсы кісі көрінер жыл құсындай,
Жаман адам балтаның ұңғысындай.
«Олақтан салақ жаман» деген мақал,
Жамандар түзей алмас тұрмысын-ай.
Жақсы адам жатты да жақын етер,
Беттескен екі таудың тұрғысындай.
Жамандар жәдігөй сөз айтып жүрер,

біресе жаңбыр жауды,біресе қар жауды.