Краткие содежания Шоқан асулары,Бала Шоқан,Бала мерген,Сәтжан, Жас бұтақ, Хат,Мектеп бағында. Автор:Сапарғали Бегалин по возможности скиньте все эти

ағылшындар,итальяндықтар,француздар,немістер жазады.Латындар-римдік көне тайпалар.Латын алфавиті біздің заманымыздан бұрын 8-7 ғасырларда пайда болған.Латын алфавитіне көшу туралы ұсынысты Н.Н.Нариманов жасады.1928-1929 жылдары Қазақстанда,Әзірбайжанда,Өзбекстанда,Татарстанда осы алфавит қолданыла бастады.Бұл жазба мәдениетіміздің белгілі бір тарихи кезеңі болды.

көңілге Ықыласпен тоқылық! Істің болар қайыры, Бастасаңыз Аллалап, Оқымаған жүреді Қараңғыны қармалап. Кел, балалар, оқылық, Оқығанды көңілге, Ықыласпен тоқылық! Оқысаңыз, балалар, Шамнан шырақ жағылар. Тілегенің алдыңнан, Іздемей-ақ табылар. Кел, балалар, оқылық, Оқығанды көңілге, Ықыласпен тоқылық! Мал дәулеттің байлығы Бір жүтасаң жоқ болар. Оқымыстың байлығы, Күннен-күнге көп болар, Еш жүтамақ жоқ болар. Кел, балалар, оқылық, Оқығанды көңілге Ықыласпен тоқылық! Сиса көйлек үстіңде, Тоқуменен табылған... Сауысқанның тамағы, Шоқуменен табылған... Өнер-білім бәрі де, Оқуменен табылған. Кел, балалар, оқылық. Оқығанды көңілге, Ықыласпен тоқылық! Надандықтың белгісі — Еш ақылға жарымас. Жайылып жүрген айуандай, Ақ, қараны танымас. ...Кел, балалар, оқылық, Оқығанды көңілге, Ықыласпен тоқылық! Оқу деген шыны-ды, Тұрған сайын шыныққан... Оқу білген адамдар, Май тамызған қылыштан... Білмегенді білуге, Есті бала тырысқан, Есер бала ұрысқан. Кел, балалар, оқылық. Оқығанды көңілге, Ықыласпен тоқылық! Әлпештеген ата-ана Қартаятын күн болар. Қартайғанда жабығып, Мал таятын күн болар. Ата-енең қартайса — Тіреу болар бұл оқу, Қартайғанда мал тайса — Сүйеу болар бүл оқу. Кел, балалар, оқылық, Оқығанды көңілге, Ықыласпен тоқылық. Оқу білген таниды Бір жаратқан қүдайды, Танымаған қүдайды Неғылғанда ұнайды... Шырағым адам болғай деп, Ата-енең жылайды. Баладан қайыр болмаса, Баланы неге сұрайды. Кел, балалар, оқылық, Оқығанды көңілге, Ықыласпен тоқылық!

пайдаланып, ең сүбелі мүшелерін сүрлеп, сақтап қояды. Әсіресе шілденің
ыстығында жас етті желге қақтырып, сорғытқанда, сыртын жұқа дәкемен орап,
астыңғы жағынан болар-болмас түтін салғызып әбігерге түседі.- Қазақ үшін қонақтан
үлкен ешкім жоқ. Қарағым, осыны ұмытпа,- деп екі күннің бірінде шешемнің
құлағына құйып отырады.Түс әлетінде біздікіне арып-ашып, шаршаған екі бала келді.
Әжем де ұсақ-түйек шаруа істеп, қыбырлап сыртта жүрген.- Апа,- деді он төрт-он бестердегі қыз бала ұялып.- Біз
алыстан келе жатқан жолаушы едік. Рұқсат болса, бауырымыз екеуміз сіздердікіне
қонып шығайықшы.- Құдайы қонақ
болсаңдар, қысылмаңдар, қарақтарым,- деді әжем құрақ ұшып.- Менің де өздерің
сықылды балаларым бар.Әке-шешем жолаушылап аудан орталығына кеткен-ді. Әжем қазан
көтеріп, ет салды. Ыстық бауырсақ пен қаймақ қатқан шайды терлеп-тепшіп ішіп
отырғанда:- Апа, сізді үйге келіп дәм татсын дейді,- деп көршінің
баласының жетіп келмесі бар ма.Әжемнің бір қасиеті шақырған жерден қалмайтын. Бірақ бұл
жолы бармады.- Әке-шешеңе айта
бар. Келмеді деп ренжімесін. Үйде қонақтар бар,- деді.Мен ішімді тартып, таң қалдым. Әжемнің «қонақтар» дегені
менен көп болса төрт-бес жас қана үлкендігі бар екі жолаушы бала болатын.Бір-біріне тығылып, тамақ ішіп отырған апалы-інілі
бейтаныстарға бұл жолы іштей құрметпен қарадым. Қалай дегенмен, жолы үлкен
сыйлы қонақтар ғой!

2)