переведите название Шығамын тірі болсам адам болып и если можно ещё стих на русском

тен кейін сағат екіде аяқталады. Үйге келген соң, түскі асымды ішемін де, анама көмектесемін. Кешкі сағат бесте дзюдоға барамын. Дзюдодан жаттықтырулар аптасына үш рет болады. Сейсенбі және сенбіде екі рет ағылшын тілі курсына барамын. Бос уақытым онша көп болмайды. Уақытым болып жатса, компьютер ойнағанды жақсы көремін.

Менін ойымша, уақытты жоспарлап үйренген адам жинақы болады, тәртіпке үйренеді. Ол көп нәрсеге уақыт табады. Уақытыңды босқа өткізбей, өзіңе пайдалы іспен айналысқан дұрыс деп ойлаймын.

Атамыз Қазақ өзінің Ақарыс ( Ұлы жүз атасы), Жанарыс ( Орта жүз атасы),
Бекарыс (Кіші жүз атасы) атты үш ұлына енші беруге шақырыпты.Сол ұлы
атамыз өзінің байлығың (малын,мүлкін) төрт бөлікке бөлген екен
дейді.Оның үш бөлігін аталған үш баласына еншіге беріпті.Төртінші
бөлігін тағы да үшке бөліп,оны балаларына енші үстіне қосыпты.Естерінде
болсың,бұрынғы өткен ата-бабаларымыз ақ білектін күшімен,ақ найзаның
ұшымен ұлан-байтақ жер қалдырды.Оны үшеуіңе тағы бөліп беремін.
Оңтүстік-шығысты Ақарыс, сен иелен. Ол ұлы жүз деп аталсын.Орталық және
солтүстікті Жанарыс,сен иелен.Ол Орта жүз деп аталсын.Батыс жақты
Бекарыс,сен басқар.Ол кіші жүз деп аталсын.Ондағы ойым мынадай.Сендер
енші алып бөлек үй болып шыққанмен,туыстық қатынастарың, ынтымақтарың
мен дәм-тұздарың бөлінбесін.Сендердің ұрпақтарың сапарға шыққанда жолға
азық-түлік алып жүрмесін.Әрбір қакақ баласы кез келген үйден ақысыз
қонақасы ішетін болсын.Олар жолда шөлдеп,сусап,қарны ашып жүрмесін.Менің
сендерге берген төртінші еншім сол.Сол Еншімді менің келер ұрпақтарым
ғасырдан ғасырға жеткізіп, менің осы өсиетімді бұлжытпай сақтасын!» -
деп батасын берген екен.

өнер.Тілін білмеген-түбін білмейді.Ондай адам күлдірем деп күйдіреді,сүйсіндірем деп сүріндіреді,білдірем деп бүлдіреді,қуантам деп қуартады,келтірем деп кетіреді,жұбатам деп жалатады.Біздің қазақ:"Аталы сөз-баталы сөз"дегенде,осы дұрыс сөйлемей білуді айтқан.

пайдаланып, ең сүбелі мүшелерін сүрлеп, сақтап қояды. Әсіресе шілденің
ыстығында жас етті желге қақтырып, сорғытқанда, сыртын жұқа дәкемен орап,
астыңғы жағынан болар-болмас түтін салғызып әбігерге түседі.- Қазақ үшін қонақтан
үлкен ешкім жоқ. Қарағым, осыны ұмытпа,- деп екі күннің бірінде шешемнің
құлағына құйып отырады.Түс әлетінде біздікіне арып-ашып, шаршаған екі бала келді.
Әжем де ұсақ-түйек шаруа істеп, қыбырлап сыртта жүрген.- Апа,- деді он төрт-он бестердегі қыз бала ұялып.- Біз
алыстан келе жатқан жолаушы едік. Рұқсат болса, бауырымыз екеуміз сіздердікіне
қонып шығайықшы.- Құдайы қонақ
болсаңдар, қысылмаңдар, қарақтарым,- деді әжем құрақ ұшып.- Менің де өздерің
сықылды балаларым бар.Әке-шешем жолаушылап аудан орталығына кеткен-ді. Әжем қазан
көтеріп, ет салды. Ыстық бауырсақ пен қаймақ қатқан шайды терлеп-тепшіп ішіп
отырғанда:- Апа, сізді үйге келіп дәм татсын дейді,- деп көршінің
баласының жетіп келмесі бар ма.Әжемнің бір қасиеті шақырған жерден қалмайтын. Бірақ бұл
жолы бармады.- Әке-шешеңе айта
бар. Келмеді деп ренжімесін. Үйде қонақтар бар,- деді.Мен ішімді тартып, таң қалдым. Әжемнің «қонақтар» дегені
менен көп болса төрт-бес жас қана үлкендігі бар екі жолаушы бала болатын.Бір-біріне тығылып, тамақ ішіп отырған апалы-інілі
бейтаныстарға бұл жолы іштей құрметпен қарадым. Қалай дегенмен, жолы үлкен
сыйлы қонақтар ғой!