Сочинение про Маму и Папу.

+ 0 -

Amantaev2000

25 февр. 2016 г., 9:59:56 (8 лет назад)

Аналарды көктемнің нәзік гүлімен, таң шапағы алтын арайлы шұғыласымен, таудың бұлағымен, жер бетін түн жамылғанда сәулесі жарық аймен теңесек те, ананың зор қасиеттігіне ешбір күш қарсы келе алмас. Өткені сәбиге өмір сыйлайтын да, кез- келген қиыншылыққа төтеп бере алатын да , тағдырдың тәлкегіне мойымайтын да ол қырық жанды, қырық шырақты аналар! Нұрға толы, нәзіктік атаулының жиынтығы- ананың алақанында, сондықтан ол- сәби үшін ең жылы ұя. Өмірде ананың балаға деген махаббаты таусылмайтын, шексіз сезім. Бауыр еті баласының бақыты үшін өз жанын қашанда пида етіп, құрбан етуге даяр әр дайым ана емес пе?! Баланың балалығында, шалалығында, күйігінде ерекше пиғылмен кешіретін ол тағы да- ана! Ана мен баланың жүрегін көзге көрінбейтін, тылсым сырлы жіп шектестіріп тұрады. Баласы түзде жүргенде көңілінде мұң, үйде отырған ананың жүрегіне жетеді және де титтей қуанышында бар болмысымен сезінеді. Ананың жүрегі өте нәзік, жел соқса ұшып кететін мамықпен тең, оны жақсылығымыздың ығына басып, көңіліне қаяу, кірбің түсірмесек, ананың шын ықыласына , ризашылығына бөленеріміз хақ!