«Дүние де өзі, мал да өзіҒылымға көңіл бөлсеңіз...»

жолдасы үйге бас сұғып,ешкім жоқ екенін аңғарды.Жолдан шаршаған олар иесі болмаса да,демалмақшы болып,үйге кіреді.Киіз үйдің ішкі көрінісін көріп таңғалады.Босағадан аттай бергенде,төрде тұрған сандық бірден көзге түседі.Сырты темірмен қапталған,оның үстіне ою түскен.Қасындағы төсекағашта жинаулы тұрған көрпе-төсектер түплі түсті,ою-өрнекті.Керегеге ілінген тұскиіз де тоқылып,кестеленіп жасалған.Жерге жайылған алаша үйге ерекше сән беріп тұрғандай.Алашада қызыл,жасыл гүл өрнектелген.Ыдыс-аяқ қоятын асадал жәшік ағаштан жасалған.Оның үстіндегі ыдыс-аяқтар да таза,ретімен жиналған.Киіз үйдің ішкі көрінісін тамашалап тұрған екі жолаушы шаршағанын ұмытып,өздерін мұражайда жүргендей сезінді.Бір жолаушы:"Бұл үйден-ақ азаматының шебер,ал әйелінің қолынан іс келетін,тігін тігетін жан екенін аңғару қиын емес"деп ойлады.

ы сонша күшті, тастар мен құмдар қызып кетеді. Шілдеде піспеген шөп қалмайды. Мінілмеген, жұмысқа салынбаған мал семіріп, желідегі құлындар ғана жүдеген. Қымыз мол, қозы піскен. Ел жайлауда бірін – бірі қонақ қылып, қазақ салты өз алдына бір қызық. Қыз ұзатса, ұл туса, той болып, жұрт жиналып, ат шауып, күрес болады.

Осы кезде қазақ бұрынғыдай алысқа көшпейді. Бұрын жердің еркін шағында жүз елу, екі жуз шақырым жерлерге жайлап кетеді екен. Үлкендер сол күндерін осы күні қатты сағынып сөз қылысады. Шөп шабатын мезгіл де жетті. Бозбалалар жайлаудың қызығын қия алмай ерініп әрең шығады. Қазақ шөпті бел орақпен шабады. Машина жаңа ғана тарап келеді. Оқудағы балалар да жаздай қымыз ішіп тынығып, енді сабаққа баратын күндерін санап жүр.

жолдасы үйге бас сұғып,ешкім жоқ екенін аңғарды.Жолдан шаршаған олар иесі болмаса да,демалмақшы болып,үйге кіреді.Киіз үйдің ішкі көрінісін көріп таңғалады.Босағадан аттай бергенде,төрде тұрған сандық бірден көзге түседі.Сырты темірмен қапталған,оның үстіне ою түскен.Қасындағы төсекағашта жинаулы тұрған көрпе-төсектер түплі түсті,ою-өрнекті.Керегеге ілінген тұскиіз де тоқылып,кестеленіп жасалған.Жерге жайылған алаша үйге ерекше сән беріп тұрғандай.Алашада қызыл,жасыл гүл өрнектелген.Ыдыс-аяқ қоятын асадал жәшік ағаштан жасалған.Оның үстіндегі ыдыс-аяқтар да таза,ретімен жиналған.Киіз үйдің ішкі көрінісін тамашалап тұрған екі жолаушы шаршағанын ұмытып,өздерін мұражайда жүргендей сезінді.Бір жолаушы:"Бұл үйден-ақ азаматының шебер,ал әйелінің қолынан іс келетін,тігін тігетін жан екенін аңғару қиын емес"деп ойлады.

десе болды, жылы шыраймен қарсы алып отырған. Оның үстіне қазақта «Қырықтың бірі - Қыдыр», «Қонақты қусаң- құт,ырыс қашады», «Қонақпен еріп құт, ырыс келеді» деген мәтелдер бар. Сондықтан халқымыз қонақты қарсы алу, шығарып салуға ерекше мән берген.Қонақты үй иесі қарсы алып, есікті өзі ашып, үйге кіргізіп, соңынан өзі кіріп есікті жабады. Бұл – қонақпен еріп келген «құт» бірге кірсін дегені.Алдымен қонақтарға сусын, қымыз, шұбат беріледі. Содан кейін шай ішіледі. Шайды құю, қонақтарға орнымен сый-сияпат көрсету сол үйдегі әйелдер мен бойжеткен қызға үлкен сын болған. Шайды дәмділеп құйып бере алмаған бойжеткен қыз тәрбиесіз саналып, әңгімеге ұшыраған.Шай ішілген соң асқа дейін қонақтардың көңілді отыруына, яғни олардың бабын табуға үй иесі бар жағдайын жасайды. Үй иесі әңгіме-дүкен құрып, қонақпен бірге отырады. Реті келсе, ауылдағы әнші, күйшілерді шақыртып, әңгіме арасында қонақтардың көңілін көтереді. Үй иесінің балалары да аяғынан тік тұрып қонақтарға қызмет көрсетеді.Қонақ күту – халқымыздың ең жауапты ісі.