Переведите пожалуйста на русский

1. "Ханталапай" мәтінінен 3 етістікті тауып, жіктеп жазыңдар.
2. "Ханталапай" мәтінінен 5 сөйлем теріп жазып, баяндауыштарына сұрақ қойыңдар.
3. " Тоғызқұмалақ" мәтінінің көмегімен суретті сипаттап айтыңдар!
ПОМОГИТЕ ПОЖАЛУЙСТА ПЕРЕВЕСТИ НА РУССКИЙ!

Трудно представить, как жили бы люди, если бы не могли общаться!Мой родной язык – русский. Русский язык – один из сложнейших языков в мире.Однако, он и один из самых богатых, выразительных, красивых. Кроме того, русский язык – официальный язык многих стран СНГ.Я раньше даже не задумывался о том, почему я говорю по-русски. Хотя что тут думать, ведь все мои предки говорили на русском языке. Этот язык дан мне с рождения как дар.В моей семье все говорят по-русски, так как все из моего рода общались и общаются на этом языке, несмотря на то, что мы живём в Казахстане . Большинство моих знакомых говорят по-русски лучше, чем по казахски. Любовь к русскому языку родители прививали мне с детства: русскими народными сказками, колыбельными песнями. Несмотря на все испытания, которые выпали на долю русского народа и многих других народов во время войны, изменения в политической и экономической жизни, русский язык, как и прежде, остаётся языком общения людей различных национальностей многих стран. Я живу в Казахстане, я гражданин Казахстана, но родным языком для меня будет русский. Предать его – значит предать собственных родителей. И любовь, которая на всю жизнь, завещанная предками. Ведь родной язык – это близкий, любимый, роднящий нас со всеми, кто говорит на нём. Как мы уважаем, ценим своих родителей, так надо ценить и уважать родной язык.

пайдаланып, ең сүбелі мүшелерін сүрлеп, сақтап қояды. Әсіресе шілденің
ыстығында жас етті желге қақтырып, сорғытқанда, сыртын жұқа дәкемен орап,
астыңғы жағынан болар-болмас түтін салғызып әбігерге түседі.- Қазақ үшін қонақтан
үлкен ешкім жоқ. Қарағым, осыны ұмытпа,- деп екі күннің бірінде шешемнің
құлағына құйып отырады.Түс әлетінде біздікіне арып-ашып, шаршаған екі бала келді.
Әжем де ұсақ-түйек шаруа істеп, қыбырлап сыртта жүрген.- Апа,- деді он төрт-он бестердегі қыз бала ұялып.- Біз
алыстан келе жатқан жолаушы едік. Рұқсат болса, бауырымыз екеуміз сіздердікіне
қонып шығайықшы.- Құдайы қонақ
болсаңдар, қысылмаңдар, қарақтарым,- деді әжем құрақ ұшып.- Менің де өздерің
сықылды балаларым бар.Әке-шешем жолаушылап аудан орталығына кеткен-ді. Әжем қазан
көтеріп, ет салды. Ыстық бауырсақ пен қаймақ қатқан шайды терлеп-тепшіп ішіп
отырғанда:- Апа, сізді үйге келіп дәм татсын дейді,- деп көршінің
баласының жетіп келмесі бар ма.Әжемнің бір қасиеті шақырған жерден қалмайтын. Бірақ бұл
жолы бармады.- Әке-шешеңе айта
бар. Келмеді деп ренжімесін. Үйде қонақтар бар,- деді.Мен ішімді тартып, таң қалдым. Әжемнің «қонақтар» дегені
менен көп болса төрт-бес жас қана үлкендігі бар екі жолаушы бала болатын.Бір-біріне тығылып, тамақ ішіп отырған апалы-інілі
бейтаныстарға бұл жолы іштей құрметпен қарадым. Қалай дегенмен, жолы үлкен
сыйлы қонақтар ғой!